Het knuffelvestje

Voor een zeer speciale gelegenheid had de mini-dochter een mooier / deftiger vestje nodig. Als bij toeval liep ik binnen in de plaatselijke stoffen- en accessoires-speciaalzaak, en zag daar een nepbontje liggen, ideaal voor een vestje! Toch maar thuis eerst naar een patroon gaan zoeken... Dat vond ik in de Jacqueline vest van La Maison Victor van januari - februari 2015. Ik gebruikte de maat 104 voor mijn kleine dropje van 3 jaar (en ze is klein voor haar 3 jaar...) en ik verlengde het zelfs nog tot de volgende maat. Al deze keuzes enkel omdat een fleecetruitje dat ze tegenwoordig graag (en dus vaak!) draagt, diezelfde maten had.

Eens afgewerkt, ben ik erg blij met die matenkeuze!

Het nepbontje werd volledig gevoerd met een katoen dat ook in de winkel ter beschikking lag, handig! Het beleg langs de rits werd niet overgenomen van het patroon, althans niet in bont. Dat zou een plaatselijke verdikking geven nog meer haar die de rits zou kunnen doen haperen. Laten we dat risico maar verminderen!!

Het beleg van het achterpand maakte ik wel volgens het patroon, zo is dat nekje lekker zacht, kan die voering niet naar buiten komen piepen en bijkomend voordeel; er is een naad om een lusje tussen te steken om het jasje aan de kapstok te hangen!

Het is al zo moeilijk die kids gedisciplineerd hun jasje aan de kapstok te laten ophangen, laat staan als er geen lusje voorzien is!! (bij deze dan ook een warme oproep aan alle makers van kinderjasjes, voorzie aub een lusje!!)

De rits werd bordeaux omdat het moeilijk is een rits in hetzelfde roze te vinden, en omdat de broekkousen bij het kleedje waarbij dit vestje zou moeten gedragen worden, ook bordeaux zijn.

Uit de resterende stof kwam nog snel een sjaaltje. Ik denk dat het een beetje scheef is, maar met dat bontje is dat wel moeilijk te zien!

Nu wilt die grote dochter uiteraard ook zo'n zacht vestje, een knuffelvestje. De stof ligt al klaar, maar de moed ontbreekt eventjes... het is immers een erg vuil werkje, met die nepbont... De kruimeldief ligt naast de naaimachine klaar en lenzen moeten steevast uit!

Laat ik je de geposeerde aan-foto's vooral niet onthouden, zo'n 3-jarige laten poseren is toch wel grappig! Ze deed erg veel haar best om mooi te doen wat ik vroeg, maar het geforceerd lachen heeft maar weinig weg van lachen... :-)